روزهای رفته

آن روزها که بیهوده گذشتی از خویش شده ســر ســـوخته چوبــــی به قوطیک خویش

روشن نکند تاریکی شب را دگــــر هیچ کبریت ســـر ســوخته جمـع در قوطیک خویش

آلوده کند سر و رویت ، جمع مکن بیش تو که بیهوده گشیدی کبریت ز زندگانی خویش

روزهایی که انسان بیهوده آنها را تلف کرده و از او جمع شده است . به کبریتی که سرش سوخته باشد تشبیه شده که هر چند تا که باشد دیگر قابلیت روشن کردن جایی را ندارند با جمع کردن کبریتهای سر سوخه داخل قوطی ( خاطرات انباشته ) هر کاری کنیم فقط خود را بیشتر آلوده می کنیم و فایده ای نخواهد داشت .